Txio txioka amari deika...

Txoritokia lantzen jarraituz garabiaren kokalekua zehaztu dugu. Asmoa kotxeak garabiaren azpitik pasaraztea da eta era berean txoritokira sarrera bertatik egitea. Sarrera hori gaur egun dagoen zubitxo horretatik egingo litzateke. Gainera portu ertzean dauden kotxeak kanpora botatzea da helburu, bertan landaredia sartu eta txorientzako gune desberdinak sortuz.
Estaltzeko gantxiloz egindako sareak erabili nahi dira, patroi desberdinak erabiliz eta kolore desberdinen bitartez Marsellan puntu esanguratsu bihurtzeko.
Egitura moduen itsasontzietako mastilak imitatzen dituen elementuak jarri nahi dira. Gainera horrek sareak lotzen joatea ahalbidetuko digu.

Gainera sare hori itsasora luzatu nahi da, hasieran txorien kaiola dena umeentzako jolasteko gune bihurtu eta itsasoan barneratzeko. Hori posible egiteko sarearen materiala aldatuz joango da.

bidaia...

Goizaldeko ordubietan, logurea, emozioa, bidaian joateko gogoak nahasten dira autobusera sartzean. Aurretik ordu asko eta kilometro asko. Autobusaren barruan berehala sortzen da mikroklima hori, gauetan ohikoa den bezala mikroklima hotza, baina kanpoan dagoen euriarekin alderatuz paradisua.

Eta orduak aurrera doaz, baina ez da bidearen bukaera ikusten, Carcassonen lehenengo geldialdia egin eta gutxi falta dela dago denon buruetan, baina bidaiak jarraitzen du, astiro, gelditu gabe...

...Aigues-Mortes... eta NIMES. Lehenengo egunaren bukaera.

Baina hori ez da helmuga. Bidaia ez da helburu horrekin hasi, aurrera jarraitu beharra dago, berriro autobusean sartu eta kilometroak egin. Oraingoan ere aurrera, etengabe, gelditu gabe, atzera begiratu gabe.  Horrela soilik heltzen zara helmugara, horrela ikusten dugu urrunean Marsella, ta hurbiltzen zoaz astiro.

C'est la vie! C'est la vie! C'est la vie! 

Eta Marsellak zer eskaitzen digu? Bertako kaleetan galdu beharra hori ikusteko, gure burua galdu besterik ez dugu hiri horren xarma bereganatzeko, proiektuak egin behar diren tokiak ezagutzeko, bertako jendea nolakoa den ikusteko...

Eta kale horietan galdurik aurkitzen duzu benetan bila zabiltzana, benetan aurkitu nahi zenuena, edo ez...

Kale horietan dago gero proiektatuko duzunaren erantzuna, eta galdera... Marsella kultura hiriburua izango delako datorren urtean, eta kultura hori zein txokotan aurkitzen den zure lana delako. Kale horietan galduta aurkituko duzun... berriro galdu beharko...

...eta ibili eta ibili... berriro bueltarako ordu iristi arte. Berriro autobusean sartu eta bueltako bidea egiteko ordua iritsi arte. Kilometroak aurretik, eta ordu asko aurretik...

Matia kalie kolonizatzen

egun bat, barraskiluen moduen etxie lepuen hartu ta kalien ondo pasatzeko...

Marsellako flotantea_azken ematea UGERportu!

entregatutako lamina

 

zatika 

3 preguntas sobre arquitectura en la calle

¿Qué opina sobre la arquitectura que se está construyendo actualmente en las ciudades? De las tres preguntas que hemos hecho a distintos paseantes que cruzaron la plaza Colón de Madrid la semana pasada voy a intentar profundizar en ésta. Se habla mucho (siempre entre arquitectos por supuesto) de la necesidad de establecer un diálogo abierto entre la arquitectura y la sociedad. Se han escrito numerosos artículos, tesis, libros e incluso se han dado ponencias sobre el tema, desde mi punto de vista, demasiado intelectualizados.

Tengo que decir que la pregunta tenía una intención. Corroborar lo que ya sabía. Que las ciudades que estamos construyendo, salvo excepciones, son ajenas a los gustos del habitante. En líneas generales, de las respuestas que han dado los ciudadanos podemos sacar una conclusión. No están satisfechos con la arquitectura actual. Insípida, precaria, fea, pobre  son algunos de los adjetivos que se han utilizado para definir (estéticamente) los nuevos barrios de las ciudades y yo les doy la razón. ¿Quién tiene la culpa?, ¿Los políticos?, ¿los promotores? La respuesta tajante es NINGUNO DE ELLOS. La tenemos nosotros, los arquitectos. Creo que si los políticos y los promotores están obligados a contar con nosotros deben usar el producto que nosotros les ofrezcamos. A ellos no se les obliga a tener un criterio estético del mismo modo que un niño no llegará a tener jamás un paladar refinado si no le das de comer nunca un buen jamón. No podrá exigir  ni diferenciar entre lo bueno y lo malo. Estoy convencida de que tantos años de estudio nos han servido para hacer buenos edificios, prácticos y bellos al mismo tiempo. ¿Entonces, si los dibujamos nosotros, por qué existen esos bloques de viviendas macizados como colmenas sin ningún fundamento artístico? Creo firmemente, y mi experiencia como profesional me da la razón, que está en nuestra capacidad de convencimiento hacer ver a los promotores que otro tipo de arquitectura es posible, que con un mismo presupuesto se pueden conseguir otros resultados siempre que tengamos voluntad. Hoy en día cuando una persona quiere comprar una casa, solo valora el plano de distribución, la zona y el precio y toma la decisión sin interesarle cómo será estéticamente el conjunto residencial. La razón es sencilla. Prácticamente todos los edificios son iguales. No hay diferencia entre unos y otros. No existe una oferta de arquitectura bella o diferente.  Todo es feo, ¿qué más da? Y si menciono los edificios de materiales lujosos y grandes ventanales que compran los de cartera más desahogada también están estandarizados. Todas las casas iguales con mármol travertino en fachada. ¡Qué ordinariez! Y por si no me explico bien pongo un ejemplo práctico. Cuando nos compramos unas gafas probamos mil modelos diferentes por encima  de cómo nos queden porque buscamos algo bonito y original. Cuando el ciudadano tiene intención de comprar una vivienda no puede hacer lo mismo sencillamente porque no existe oferta. Entonces solo me queda decir: ¡Generemos la oferta y al final existirá la demanda!

Acabo con la siguiente invitación a mis colegas.  Intentemos hacer ciudades bellas, no nos demos por vencidos  y veremos resultados.

Escrito por Virginia del Barco.

“La arquitectura, de todas las artes, es la que actúa más lentamente, pero de forma más efectiva, en el alma” Ernest dimnet.

The Father and the Daughter

Sorotan Beleren abestiak ere esaten zuen


Gaur egun oraindik ikus dezakegu
alaba hura lehioan
mariñelaren zai,zai
itsasoan du itxaropena.

Itxaropenak egiten duelako alaba egunero bertara joatea, aita noiz helduko itxaroten egotea. Itxarotea, itxaropena edukitzea delako.Eta bahr izaten dugun itxaropen hori itsasoan aurkitzen da gehienetan. Gure eskuetatik at dagoen elementua delako itsasoa.

Hasiera batean ezer ez dago, ura, bukaerarik ez daukan ortzmugan...

Baina bi aldiz begiratzen badugu, urrunean zerbait ikustera heldu gaitezke. Itxaropenak egiten digu atentzio bereziz begiratzea. Izan daitekeelako norbaitek edo zerbaiten esperoan izatea, baina gerta daitekeelako kuriositate hutsagatik begiratzea.

Eta begira jarraitzen badugu litekeena da gehiago ikustera heltzea, edo baliteke oasi batean bailitzan gure imaginazioaren obra izatea. Itsasontzia, izurdeak... Baina itsasoaren magia da hori, itxaropenez betea mantentzen diguna...

Eta horregatik jarraituko du alabak marinelaren esperoan, denborak aurrera egiten badu ere itsasoa egunero hor dagoelako, aurrera eta atzera, mugimendu konstatean baina aldi berean mugitu barik, itsasoan harrapatuta geratzen den guztia kanporatzen, eta hurrengoa baliteke gu itxaroten gauden hori izatea. ITXAROPENA.

Txoritokia hasiera...

"Urban knitting makes common things extraordinary..."

Txoritokia erreferentzia puntu bilakatu behar da, txoriak erakarriko dituen puntu, baina baita bertaratzen den edonor. Horretarako haria eta orratza hartuta patroi desberdinak sortuko dira, Marsellan horren arrunta den grua hori zerbait ikusgarri bilakatzeko.

Hau izango da gure txoritokiaren azala, kolorez betetako geruza babesgarria.

Sentipenak

sentipen, sentipena, sentipenagatik, sentipenak, sentipenarekiko, sentipenarekin, sentipenaren, sentipenari, sentipenaz, sentipenean, sentipenei, sentipenek, sentipenekiko, sentipenekin, sentipenen, sentipenengatik...

Hitzak berak forma desberdinak izan ditzazke, baina gure sentipenek esaten digutena zabalagoa da oraindik. Proiektuan sentsazio desberdinak sortu nahi dira, ingerilekuen konposaketa horrekin eta egoteko leku desberdinekin.

Norentzako da igerileku bakoitza? Nor egon behar da bertan? Nora begira egon nahi dugu?

Igeri egitean libre sentitzea nahi izaten da, naturaren parte izan.
Uretan egon, baina inguru guztian ura ikustea, hori da lortu nahi dena. Puntu bakarra egotea ura eta lurraren artean, beste dena itsaso zabalera luzatuz eta lurrean gertatzen dena albo batera utziz.










Baina hori ez da sortu nahi den sentipen bakarra flotantearen bitartez. Umeentzat den gune bat ere sortu nahi da. Umeentzat izango den igerileku bat. Baina umeek gune desberdinak behar dituzte, ezin dira urarekin soilik egon, igerilekuaren inguruan alde batetik bestera ibiltzea berhar dute.

Oso presente izan behar dute lur finkoaren presentzia, igeri egin, baina baita jolas egiteko ere.
Ura jolaserako elementu garrantzitsua delako, baina igeri egiten ez dakizunean errespetua sortzen duen elementua delako.













Eta gainera egoteko gune bat sortu nahi da, eserita egotekoa, uretan jolasean dabiltzan umeak zaindu ahal izatekoa, pentsatzen begirada galduta egon ahal izatekoa, portura begira egotekoa. Plaza baten jarraipena bailitzan graderio bat sortuz erlaxatzen egoteko gune bat.

Gune bakoitzean sortu nahi diren sentsazio, setipenak dira, eta guztien batura da flotantea, lur finkoan sortu ezin diren sentsazioak sortzeko, itsasoarekin dagoen muga hori lausoagoa egiteko.

3 iRuDI, 3 EsAlDi

Kostalde irudi berria sortzea itsasontziak kanporatuz

Gizakia protagonista den eremua sortzea, urarekin lotura duena, portuaren inguruan faltan dagoen hondartza hori herritarrentzat gerturatuz.

Bertan dagoen ura erabili sortzen diren igerileku berriak betetzeko.

Flotantea, idea garatzen...

Aurreko astean aipatutako plazaren idea pixkat moldatu beharrean izan naiz, portua giza eskalarako handiegia delako. Horregatik plazaren idea mantenduz, baina jendea biltzeko gune bezala ulertuz, hori garatzen joatea erabaki dut. Horretarako jendea bildu daitekeen gune bat eta urarekin lotua dagoena egitea pentsatu dut.

Kontuan hartuta Marsellako erdigunea dela portua, eta kostalde guztian makro portu bat egin diotela, Marsellako jendea 10km mugitu behar da hondartzara hurbiltzeko. Hiri handia izatera distantzia handia suertatu daiteke hori, gainera ezin dugu ahaztu muno txiki bat dagoela bide horretan.

Marsella aurkitzen den kostaldea

Hau horrela proiektua hildo horretatik bideratzea pentsatu da. Horrela inguru horretan dauden eraikin nagusiak eta ardatzak ikusirik, eta eguzkiaren prezentzia kontuan harturik, hegoaldera ematen duten terrazen portuaren aldean ura presente duen flotatzaile bat kokatzea pentsatu da, beti ere gune horretan jende gehaigo egongo dela pentsaturik. Gainera kotxeen bidearen trataera ere oinezkoekin bateragarriagoa da alde horretan.

Puntu berdeak dauden gune horiek izango lirateke flotante berria kokatzerako orduan kontuan hartu beharreko puntu garrantzitsuenak. Horretarako hasiera batean itsasontzi denak kanporatzea pentsatzen bazen ere, eskala handiegia geldituko delakoan itsasontzien erdia soilik kanporatzea erabaki da. 

Goiko planoan ikus daiteke diseinatutako flotanteak gutxi gorabehera hartuko lituzkeen dimentsioak, eta dimentsio horiekin portuan zehar izan ditzakeen desplazamendu desberdinak

Horrelako zerbait da lortu nahi dena, herritarrak bertan lasai egon daitezkeen gune bat, ura beti ere presente dagoena eta gaur egun bertan dauden terraza eta gune publikoei gehituko zaiene. Hasiera batean nahiko gune lasaia proposatzen bada ere, flotatzailea kokatzen den lekuaren arabera erabilerak pixkat moldatu daitezke. Umeentzat zuzenduta dagoen gune horretako ur txorroak pizten ez badira espazio zabal bat gelditzen delako merkatuaren handipen bat egiteko ardatz nagusiaren bukaeran kokatzen bada. Gainera harmaila horiek ekitaldi desberdinak egiteko aukera ematen dute, oraidik erabakitzeko baitago goiko aldean geldituko den eszenatokiaren dimentsioa.

Beraz erabilera posible bat soilik dago marraztua, helburua kokatzen den lekuari erantzun bat ematea baita, beti mantentzen den elementua pistina bera izanda.

Aipatu behar da baita ere pistinak egiteko portuko ura erabili nahi dela, baina ur hori filtratze sistema baten zehar pasatuko da. Sistema hori NYC ko +Pool proiektuan erabili nahi dutena da, bertan hudson ibaiko ura zuzenean erabili nahi baitute proiektatuak dauden pistinak betetzeko. Sistema honekin ez zen inolako depurazio makinaria konplexurik beharko.

Fitratzen sistema horrek hiru zati nagusi dauzka uraren zikinkeria kanpoan uzteko.
Ondoko argazkian dago azalduta.

 Proiektua bera pistinek bakarrik osatua da, baina Marsellan egin nahi den honetan harmailak ere gehitzen dira, eserita egoteko gune bat izateaz gain, kasu honetan 2013ko kulturaren kapitaltasun horri jarraikiz harmaila horiek panel informatibo bezala erabili nahi direlako.
Panel fluoreszente mugikor batzuen bidez egunean dauden ekitaldiak jartzeko erabili daiteke. Gainera harmailek sortzen dituzten bi horma moduko horiek pantaila erraldoi bat izatea nahi da, gau partean paseo guztiko jendeak, terrazetan jarrita pelikulak ikusi ahal izateko. Horrela euri gutxi egiten duen leku honetan flotatzaile horrek erabilera bat baino gehiagoizan ditzake.

PISTINAK + HARMAILAK + PANEL INFORMATIBOA + ZINEKO PANTAILA